ბოლო კვლევების თანახმად, ყოველი ორი ადამიანიდან ერთს ბოლო 12 თვის განმავლობაში გარკეული დოზით და ფორმით განუცდია ბულინგი. მაინც რატომ აბულინგებენ ადამიანები ერთმანეთს და რა დგას ამ ყველაფრის უკან? ყველაფერს აქვს გამომწვევი მიზეზი და გამონაკლისი არც ბულინგია. მეცნიერები ასახელებენ რამდენიმე მიზეზს, რის გამოც ადამიანებს სხვების დაბულინგების სურვილი უჩნდებათ.
დაბალი თვითშეფასება
სხვების დაბულინგების დროს ადამიანები გრძნობენ ძალაუფლებას და მიაჩნიათ, რომ სიტუაციას აკონტროლებენ. მთავარი მიზეზი, რის გამოც მათ ასე ძალიან სურთ იყვნენ ძალაუფლების მქონე პირის როლში, დაბალი თვითშეფასებაა. ბულერებს საკუთარი თავის არ სჯერათ. ისინი თვლიან, რომ არასრულფასოვანნი არიან და ამიტომაც მხოლოდ სხვების ჩაგვრის ხარჯზე შეიძლება ვინმემ ისინი შეამჩნიოს.
სტრესი და ტრავმა
ადამიანები სტრესზე განსხვავებულად რეაგირებენ. ახლობლის გარდაცვალება, მშობლების განქორწინება და სხვადასხვა სახის სტრესული სიტუაციები ადამიანებს დეპრესიაში აგდებს და ხშირად აგრესიულს ხდის მათ.
წარსული
მკვლევარები ამბობენ, რომ ბულერების უდიდესი ნაწილი ცხოვრების რაღაც ეტაპზე თავად იყო ბულინგის მსხვერპლი. შესაბამისად, დროთა განმავლობაში მათ სხვისი ჩაგვრა ერთგვარი თავდაცვის საშუალებად მიიჩნიეს. ასეთი ადამიანების ქვეცნობიერი კრედოა „თავს დაესხი პირველი“, რადგან მიაჩნიათ, რომ გარშემომყოფებს აუცილებლად რამის დაშავება სურთ მათთვის.
არასწორი აღზრდა
კვლევებმა უჩვენა, რომ ბულერების უმეტესობა მამრობითი სქესისაა. ამის მიზეზი კი ბავშვობაში უნდა ვეძებოთ. ბიჭებს ბავშვობიდანვე აჩვევენ სხვადასხვა ფორმით ძალადობას თავის დამკვიდრების მიზნით და ეს სულაც არ არის აღქმული ძალადობად. ცნობილი სტერეოტიპია, რომ ბიჭები არ ტირიან, თუმცა პრობლემის გადასაჭრელად მუშტებს იქნევენ. ასეთი აღზრდა საბოლოოდ იქამდე მიდის, რომ კომპლექსებით სავსე ადამიანს მათი დაფარვა მხოლოდ სხვისი ჩაგვრით წარმოუდგენია.
პრობლემები ოჯახში
ძალადობრივ გარემოში აღზრდილ ბავშვებს უფრო დიდი შანსი აქვთ ბულერები გახდნენ. შესაძლოა გარშემომყოფთა ყურადღების მისაქცევად ეს გზა აირჩიონ იმ ბავშვებმაც, რომლეთა მშობლებიც მათთან საკმარის დროს არ ატარებენ.
